De eerste Afrikaanse slaven Ze arriveerden in 1619 in Virginia, gelegen aan de oostkust van de Verenigde Staten. Hoewel de komst van deze individuen het begin was van eeuwen van onderdrukking, is de waarheid dat slavernij al deel uitmaakte van de samenleving in andere delen van het Amerikaanse continent. . De mensenhandel was niet exclusief voor de Britse koloniën, maar verwierf daar wel kenmerken die generaties lang de sociale structuur van het hele land bepaalden.
De eerste Afrikaanse slaven in Amerika
De komst van slaven naar Noord-Amerika heeft zijn wortels in een veel breder conflict. Met name Portugal, een land met een sterke aanwezigheid in West-Afrika, voerde een oorlog met het Ndongo-koninkrijk in de buurt van de rivier de Cuanza (het huidige Angola), wat leidde tot de gevangenneming van duizenden mensen. Degenen die door de Portugezen gevangen waren genomen, werden onder erbarmelijke omstandigheden naar het Amerikaanse continent gestuurd.
Eén van de bekendste schepen in dit verband was de San Juan Bautista die slaven vervoerde naar Mexico (destijds bekend als Nieuw-Spanje). Voordat het schip zijn bestemming bereikte, werd het echter onderschept door Engelse piraten die een groep gevangenen naar Virginia brachten, waarmee de geschiedenis van de slavernij in de Engelse koloniën begon.
De ontwikkeling van het slavensysteem in Virginia
De juridische status van deze eerste Afrikanen in Virginia is moeilijk precies te definiëren. Aanvankelijk kregen sommige Afrikaanse slaven vrijheid nadat ze hun meesters een tijdje hadden gediend. In 1640 waren echter al de eerste sancties opgelegd die Afrikanen tot slaven voor het leven maakten.
Het slavensysteem dat in Virginia werd geconsolideerd, later bekend als de slavencode van 1705, stelde vast dat Afrikanen en hun nakomelingen slaven voor het leven zouden zijn. De wet bepaalde dat iedereen die geen christen was op het moment dat hij werd gekocht, tot slaaf kon worden gemaakt.
Deze code stond de kinderen van slaven ook toe de slavenstatus van hun moeders te erven, waardoor het systeem van generatie op generatie werd bestendigd.
De uitbreiding van de slavernij in de koloniën
Tijdens de 17e en 18e eeuw voedde de groei van de transatlantische slavenhandel de uitbreiding van de slavernij in de Britse Noord-Amerikaanse koloniën. Deze handel werd intenser in de zuidelijke streken, waar de plantagelandbouw grote aantallen arbeiders nodig had. De belangrijkste plantages, gewijd aan de teelt van tabak, katoen en rijst, vormden de economische basis van het zuiden van de Verenigde Staten.
Slavenarbeid, gegarandeerd voor het leven, werd een belangrijke motor voor de verrijking van landeigenaren. Bovendien nam met de uitvinding van de katoenjenever in 1793 door Eli Whitney de vraag naar slaven dramatisch toe.
Slavenopstand en verzet
Ondanks de voortdurende onderdrukking verzetten slaven zich op meerdere manieren: van ontsnapping naar staten of gebieden waar slavernij verboden was tot georganiseerde opstanden. Een van de meest herinnerde opstanden is die van Nat Turner in 1831, die, gedreven door zijn religieuze hartstocht, een opstand leidde in Virginia. Hoewel de opstand op brute wijze werd neergeslagen, wakkerde het angst aan bij slaveneigenaren en leidde het tot nog restrictievere wetten.
De strijd om afschaffing
Naarmate de 19e eeuw vorderde, verslechterden de spanningen tussen slaven- en vrije staten. In het noorden, waar industriële praktijken minder ondergeschikte arbeid vereisten, abolitionistische bewegingen. Cijfers zoals William Lloyd Garrison, die in 1831 begon met het uitgeven van de krant De bevrijder, van waaruit hij onvermoeibaar pleitte voor de totale afschaffing van de slavernij.
Een andere belangrijke mijlpaal was de publicatie van de roman 'De hut van oom Tom' in 1852, geschreven door Harriet Beecher Stowe, waardoor veel mensen zich bewust werden van de realiteit van de slavernij.
Het einde van de slavernij in de Verenigde Staten
Ten slotte brak de groeiende breuk tussen de noordelijke en zuidelijke koloniën uit in de Amerikaanse burgeroorlog (1861-1865). De president Abraham Lincoln, dat aanvankelijk probeerde de unie van het land te behouden, nam uiteindelijk een vastberadener standpunt in ten aanzien van de afschaffing.
In 1863, met de Emancipatieproclamatie, verklaarde Lincoln de vrijheid van alle slaven in de Zuidelijke staten die nog in opstand waren. En in 1865 werd de Dertiende Amendement werd geratificeerd, waarmee de slavernij in het hele land officieel werd afgeschaft.
Het artikel heeft in detail de oorsprong van de slavernij in de Verenigde Staten behandeld, de evolutie ervan en de uiteindelijke afschaffing ervan door middel van een uitgebreide compilatie van informatie gebaseerd op de belangrijkste historische gebeurtenissen die een van de donkerste pagina's in de geschiedenis van het land bepaalden.