We leven omringd door sterren. In totaal wordt aangenomen dat er enkele zijn 200.000 millones alleen in de Melkweg. Er zijn er die zo groot zijn dat ze groter zijn dan onze zon, en andere zijn veel kleiner, zelfs kleiner dan planeet Aarde. Echter, We kunnen slechts iets meer dan 2.000 sterren zien, zolang we maar weg zijn van de stadslichten.
Van alle zichtbare sterren zijn er enkele die sinds mensenheugenis essentieel zijn geweest voor zeilers en reizigers. Wat ongetwijfeld de sleutel is geweest voor de oriëntatie op het noordelijk halfrond is de Polar Star. De Poolster vertegenwoordigt een vast punt aan de nachtelijke hemel en heeft in de loop der jaren veel van zijn geheimen onthuld, maar blijft wetenschappers en astronomen fascineren met zijn unieke eigenschappen en onverwachte veranderingen.
Ontdekkingen over de afstand van de Poolster
De North Star begeleidt al meer dan 3.000 jaar zeilers op het noordelijk halfrond. Lange tijd werd gedacht dat deze ster 434 lichtjaar verwijderd was. Uit een recent onderzoek onder leiding van astronoom David Turner, in samenwerking met wetenschappers uit Oekraïne en België, is dat echter gebleken De ster bevindt zich feitelijk op een afstand van 323 lichtjaar. van de aarde. Om de grootsheid van deze afstand te begrijpen: deze komt ongeveer overeen met 3.056 miljard kilometer.
De missie Gaia van de European Space Agency heeft ook aanzienlijk bijgedragen aan het verbeteren van de nauwkeurigheid van North Star-metingen. Volgens de huidige waarnemingen is de exacte afstand ongeveer 447 lichtjaar, wat de voorafgaande onzekerheid aanzienlijk vermindert.
Het belang van Polaris als een geweldige referentie
De Poolster, ook wel bekend als Polaris, is niet alleen belangrijk als vast punt aan de hemel voor navigatie. Het is een ster van het Cepheid-variabel type, wat dat betekent de helderheid oscilleert periodiek, met name elke 3,97 dagen. Deze variaties zijn minimaal en niet waarneembaar met het blote oog, maar ze zijn significant genoeg om astronomen een cruciale methode te bieden voor het schatten van grote kosmische afstanden.
Zijn functie als standaardkaars om de nabije en verre stellaire afstanden te bepalen, is van cruciaal belang geweest voor studies met betrekking tot de uitdijing van het heelal. Bovendien is het vanwege zijn stabiliteit al sinds de oudheid een observatieobject, waar beschavingen als China en Egypte de waarde ervan als constante poolster al erkenden.
Hoe vind je de Poolster?
De Poolster is gemakkelijk te identificeren als u de locatie van het sterrenbeeld Poolster kent. Grote Beer. Hier laten we u de basisstappen achter om het te vinden:
- Zoek de Grote Beer aan de nachtelijke hemel. Dit sterrenbeeld is gemakkelijk herkenbaar aan de vorm van een strijdwagen.
- Stel je een rechte lijn voor die de twee helderste sterren in de Grote Beer-kubus verbindt.
- Verleng die lijn ongeveer vijf keer de afstand tussen de twee sterren totdat je een eenzame, heldere en schijnbaar bewegingloze ster bereikt: de Poolster.
De ster wijst altijd naar geografisch noorden, dus het is al sinds de oudheid van onschatbare waarde voor ontdekkingsreizigers.
Het is belangrijk om te onthouden dat Polaris, ondanks het belang ervan, niet de helderste ster aan de nachtelijke hemel is. Die titel hoort bij sirio, maar de locatie maakt het tot een astronomisch monument van groot belang.
De structuur van de North Star: een drievoudig sterrensysteem
Hoewel Polaris er met het blote oog uitziet als een enkele ster, is het feitelijk een ster drievoudig sterrensysteem. Polaris A, de helderste en meest zichtbare zonder de hulp van telescopen, wordt vergezeld door Polaris B, een hoofdreeksster die verder weg staat maar waarneembaar is met telescopen van bescheiden formaat. Ten slotte is Polaris Ab een nauwere begeleidende ster die heel dicht bij de hoofdreus draait.
Het ternaire Polaris-systeem is onderwerp van onderzoek sinds de 18e eeuw, toen het werd ontdekt door astronoom William Herschel. De relatie tussen deze sterren, vooral tussen Polaris A en Polaris Ab, is complex vanwege hun nabijheid en de zwaartekrachtinteractie die ze uitoefenen.
Veranderingen in de Poolster: een ster in evolutie
De North Star is altijd in verband gebracht met stabiliteit, maar recente onderzoeken hebben aangetoond dat deze feitelijk aanzienlijke veranderingen ondergaat. De ster verliest massa in een duizelingwekkend tempo, met een geschat verlies dat elk jaar gelijk is aan de massa van de aarde.
Astronomen hebben ook waargenomen dat de pulsatie van de ster niet constant is. Uit een analyse uitgevoerd op gegevens verzameld sinds 1844 bleek dat de pulsatieperiode met ongeveer 4,5 seconden per jaar. Dit geeft aan dat Polaris zich in een vergevorderd stadium van zijn levenscyclus bevindt en dat het op een gegeven moment zou kunnen veranderen in een rode reus.
Nieuwe waarnemingen door het Center for High Angular Resolution Astronomy (CHARA) van de Georgia State University hebben zelfs verrassende details van het oppervlak van Polaris onthuld. Dankzij zeer nauwkeurige telescopen zijn ze geïdentificeerd ster vlekken vergelijkbaar met die waargenomen in onze zon, waardoor wetenschappers de elektromagnetische activiteit van de ster in meer detail konden bestuderen.
Toekomstige uitdagingen: zal Polaris de Poolster blijven?
Polaris is niet altijd de Poolster geweest en zal dat ook niet voor altijd blijven. Door het fenomeen van axiale precessieverandert de rotatie-as van de aarde langzaam van richting over een cyclus van 25.776 jaar. Dit betekent dat Polaris over een paar duizend jaar niet langer de ster zal zijn die de noordelijke hemelpool markeert. In het verleden, de ster Thuban, in het sterrenbeeld Draco, bezet deze plaats, en in de toekomst zal een andere ster zijn plaats innemen.
Ondanks deze veranderingen verloopt het proces zo langzaam dat Polaris nog generaties lang een mijlpaal aan de nachtelijke hemel zal blijven. Voor astronomen is het volgen van de beweging van de hemelpool echter essentieel om de cycli van onze planeet in de loop van de tijd te begrijpen.
Polaris is gedurende de menselijke geschiedenis een constante gids geweest voor navigators, ontdekkingsreizigers en wetenschappers. Terwijl we de verkenning van de diepe ruimte voortzetten, blijft deze ster een symbool van standvastigheid en een mijlpaal aan het uitgestrekte firmament.