El verband tussen het gebruik van mobiele telefoons en de ontwikkeling van kanker is al tientallen jaren een onderwerp van controverse en debat. Naarmate mobiele technologie zich verder heeft ontwikkeld en het gebruik ervan alledaags is geworden, is er diepgaand onderzoek gedaan naar de zorgen over de mogelijke gevolgen ervan voor de gezondheid, met name voor kanker. Talrijke onderzoeken hebben onderzocht of de straling van mobiele telefoons directe gevolgen heeft voor de menselijke gezondheid.
Is het echter echt waar dat het gebruik van mobiele telefoons kanker kan veroorzaken? Ondanks de stortvloed aan onderzoeken en recensies blijft het bewijsmateriaal tot nu toe inconsistent en in veel gevallen onvoldoende. In dit artikel analyseren we de resultaten van verschillende onderzoeken, de mogelijke correlaties tussen het gebruik van mobiele telefoons en tumoren, en de technologische vooruitgang die de hoeveelheid straling die deze apparaten uitzenden heeft veranderd.
Resultaten van onderzoeken naar de relatie tussen mobiele telefoon en kanker
De afgelopen decennia zijn er talloze onderzoeken uitgevoerd naar de impact van niet-ioniserende straling uitgezonden door mobiele telefoons en andere technologische apparaten. Onder de eerste uitgevoerde onderzoeken vonden we onderzoeken waarbij dieren werden blootgesteld aan straling die vergelijkbaar was met de straling die door deze apparaten wordt uitgezonden. Een twee jaar durende dierstudie onder meer dan 2,000 proefpersonen toonde een kleine toename aan in de ontwikkeling van tumoren in de hersenen en het hart van blootgestelde mannen. De resultaten waren echter niet doorslaggevend voor vrouwtjes of kalveren.
Een ander onderzoek uitgevoerd in menselijk Het was ook nog niet af. Door zich te concentreren op de gebruikstijd van mobiele telefoons, werd aangegeven dat degenen die hun apparaat gedurende een lange periode gebruikten een groter risico zouden kunnen lopen op het ontwikkelen van tumoren. Het ontbreken van een duidelijke correlatie leidde er echter toe dat hun conclusies in twijfel werden getrokken, vooral omdat het risico alleen maar aanzienlijk toenam bij overmatig gebruik van het apparaat. Uit een Deens onderzoek, dat 18 jaar duurde, bleek dat er geen substantiële verschillen waren in de ontwikkeling van kanker onder degenen die langdurig mobiele telefoons hadden gebruikt.
Welke soorten tumoren zijn het meest onderzocht?
In de meeste onderzoeken die het verband tussen gebruik van mobiele telefoons en kankerheeft het onderzoek zich vooral gericht op hersen- en hoofdtumoren, vanwege de directe nabijheid van de telefoon bij deze gebieden tijdens het bellen. Tumoren die zijn onderzocht zijn onder meer:
- Gliomen: Tumoren die zich ontwikkelen in de gliacellen van de hersenen of het ruggenmerg.
- Meningeomen: Tumoren in de hersenvliezen, het membraan dat de hersenen en het ruggenmerg omringt.
- Akoestische neuromen: goedaardige tumoren in de zenuwen die verantwoordelijk zijn voor het gehoor.
Een internationaal onderzoek, gecoördineerd door het Barcelona Institute for Global Health (ISGlobal), analyseerde gegevens van ruim 900 jongeren met hersentumoren en 1,900 jongeren zonder hersentumoren. Deze studie concludeerde ook dat er geen direct causaal verband bestond tussen het gebruik van mobiele telefoons en de ontwikkeling van deze tumoren.
Straling verminderen met technologische vooruitgang
De hoeveelheid straling die door mobiele telefoons wordt uitgezonden, is in de loop van de tijd afgenomen. 5G-technologie en de modernste telefoonmodellen zijn ontworpen om straling uit te zenden lagere stralingsniveaus, waarbij het uitgangsvermogen wordt aangepast afhankelijk van het beschikbare signaal. Dit betekent dat de mobiele telefoon bij een goede ontvangst de hoeveelheid uitgestraalde energie vermindert, waardoor de blootstelling van de gebruiker aan elektromagnetische golven wordt verminderd.
Volgens sommige onderzoeken gebruiken we tegenwoordig vooral mobiele telefoons berichtenuitwisseling en sociale netwerken, wat minder blootstelling aan het hoofd impliceert in vergelijking met oproepen. Op dezelfde manier suggereren recente onderzoeken dat de afstand tussen de mobiele telefoon en het hoofd ook een cruciale rol speelt bij blootstelling aan straling. Hoe groter de afstand tussen het apparaat en het hoofd, hoe lager de hoeveelheid ontvangen straling.
Overwegingen over de duur en frequentie van gebruik
Een belangrijk aspect dat in de onderzoeken naar voren is gekomen is dat het risico op het ontwikkelen van kanker door mobiel telefoongebruik in ieder geval samenhangt met de mate waarin intensiteit, duur en frequentie van oproepen. Maar zelfs de meest uitgebreide onderzoeken, zoals die uitgevoerd door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), hebben geen sluitend bewijs gevonden voor een direct verband tussen het gebruik van mobiele telefoons en de ontwikkeling van kanker.
Een recent onderzoek van de WHO, waarin tussen 5,000 en 1994 meer dan 2022 onderzoeken zijn beoordeeld, concludeerde bijvoorbeeld dat er geen sterk bewijs is dat mobiele telefoons het risico op het ontwikkelen van kanker vergroten. Bij deze analyse werd rekening gehouden met meerdere factoren zoals het type toestel, het gebruikte netwerk (2G, 3G, 4G, 5G) en de omgeving (stedelijk of landelijk). De resultaten suggereren dat, hoewel het belangrijk is om het onderzoek voort te zetten, er geen bewijs is dat radiogolven van mobiele telefoons kanker veroorzaken.
Heeft langdurig gebruik van mobiele telefoons invloed op kinderen?
Kinderen en adolescenten vormen een kwetsbare bevolkingsgroep omdat hun zich ontwikkelende hersenen mogelijk gevoeliger zijn voor niet-ioniserende stralingsemissies. Verschillende onderzoeken hebben geanalyseerd of langdurig gebruik van mobiele apparaten bij kinderen het risico op hersentumoren of andere vormen van kanker zou kunnen verhogen.
Sommige deskundigen hebben aanbevolen overmatig gebruik van mobiele telefoons beperken in de kindertijd, omdat is waargenomen dat kinderen meer straling absorberen dan volwassenen. Het National Cancer Institute van de Verenigde Staten adviseert zelfs voorzorgsmaatregelen, zoals het gebruik van een koptelefoon of de mobiele luidspreker om het apparaat van de schedel af te bewegen.
SAR-reductie: specifiek absorptiepercentage
Een fundamenteel concept met betrekking tot de beveiliging van mobiele telefoons is de Specifiek absorptiepercentage (SAR), die de hoeveelheid radiofrequentie-energie meet die door het menselijk lichaam wordt geabsorbeerd bij gebruik van een mobiele telefoon. Internationale regelgeving stelt limieten voor SAR, en alle mobiele telefoons op de markt moeten aan deze limieten voldoen om de veiligheid van gebruikers te garanderen.
In de Verenigde Staten heeft de Federal Communications Commission (FCC) bijvoorbeeld een maximale SAR-limiet van 1.6 watt per kilogram (W/kg) vastgesteld. Volgens de FCC ligt deze hoeveelheid aanzienlijk onder het niveau dat gevaarlijke weefselveranderingen zou kunnen veroorzaken. Het feit dat de huidige telefoons minder energie uitstoten en de SAR-limieten respecteren, verkleint het risico op schadelijke gevolgen voor de menselijke gezondheid nog verder.
Het is in ieder geval aan te raden om je mobiele telefoon op een veilige afstand van je lichaam te houden als je hem niet gebruikt, bijvoorbeeld in een tas of broekzak en voor lange gesprekken te kiezen voor een koptelefoon.
Op dit moment suggereert het meeste onderzoek dat er is geen directe relatie tussen het gebruik van mobiele telefoons en het optreden van kanker. Hoewel er nog steeds onderzoeken worden uitgevoerd om de menselijke veiligheid te garanderen, heeft de technologische vooruitgang ertoe bijgedragen dat de blootstelling aan straling nog verder is verminderd. Hoewel het verstandig is om bepaalde veiligheidsmaatregelen te handhaven, zoals het gebruik van koptelefoons of het gematigde gebruik van deze apparaten, is er op dit moment geen solide bewijs dat de wijdverbreide angst rechtvaardigt.