Wanneer we het over hebben typisch Griekse jurk We verwijzen vooral naar degene die werd gebruikt in de klassieke Helleense periode. Aanvankelijk konden we ons eenvoudigweg een deken voorstellen die het lichaam bedekt, maar de diversiteit van de kledingstukken, afhankelijk van geslacht, sociale klasse en gelegenheid, maakt het tot een fascinerend en diepgaand onderwerp.
Geslachts- en klassendifferentiatie in kleding
Tijdens de klassieke Griekse periode beschermde kleding niet alleen tegen het weer, maar diende het ook als een sociale badge. Vrouwen bedekten hun lichaam met lange tunieken die meestal tot aan de voeten reikten, terwijl mannen meer huid lieten zien, met kortere tunieken die hun benen bloot lieten. Dit verschil gold ook voor sociale klassen, waar de rijken zich betere stoffen en levendige kleuren konden veroorloven.
Boeren en burgers uit de lagere klassen droegen doorgaans meer rudimentaire kleding, gemaakt van wol of dierenhuiden, en goedkope en gemakkelijk verkrijgbare materialen. De hogere klassen daarentegen droegen sierlijke kleding gemaakt van linnen en zelfs zijde, lichtere materialen, versierd met borduurwerk dat hun status liet zien. Bovendien droegen ze mantels of capes om hun sociale onderscheid te demonstreren. Deze lagen, bekend als Himaties, kwamen vaak voor bij zowel mannen als vrouwen.
Tunieken en mantels
Tunieken waren het middelpunt van de Griekse kleding. Hij chiton (tuniek) was een veel voorkomende basis bij beide geslachten, zij het met opmerkelijke verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke chitons.
- Dorische chiton: Eenvoudiger en mouwloos, voornamelijk gebruikt door vrouwen. Het werd in de taille vastgemaakt met een riem of zona.
- Ionische chiton: Uitgebreider, met mouwen. Het werd vooral door mannen gedragen bij formele gelegenheden en werd vastgemaakt met zogenaamde spelden fibulae.
Afgezien van de chitons, de peplum Het was een complexere tuniek die door vrouwen over de chiton of in plaats daarvan werd gebruikt. Het was een lang kledingstuk dat in plooien viel en op schouderhoogte met broches vastgezet werd. De details aan de randen waren vaak versierd met borduurwerk met symbolen van rijkdom en status. De mantels, zoals de himation, ze kunnen als formele accessoires over kleding worden toegevoegd.
Mannen daarentegen gebruikten de exomis, een korte tuniek die één schouder vrij liet, waardoor er meer bewegingsvrijheid was, ideaal voor krijgers, ambachtslieden en slaven.
Materialen en kleuren
De materiaalkeuze hield rechtstreeks verband met de sociale status en de seizoenen van het jaar. Tijdens de warmere maanden is de linnen, geïmporteerd uit Egypte, was de favoriete stof van de rijken, terwijl wol vanwege de warmte in de winter werd gebruikt. Op het platteland bleef het gebruik van dierenhuiden echter het hele jaar door gebruikelijk.
Wat de kleuren betreft: hoewel de meeste kledingstukken natuurlijke of witte tinten hadden, konden de hogere klassen het zich veroorloven hun kledingstukken in levendige tinten zoals blauw, rood of paars te verven. Vooral dit laatste kwam voort uit een dure techniek waarbij gebruik werd gemaakt van weekdieren, waardoor deze alleen toegankelijk was voor de rijksten.
Militaire kleding
De kleding van soldaten had bijzondere kenmerken die waren ontworpen om bescherming te bieden zonder dat dit ten koste ging van de mobiliteit. Griekse krijgers droegen een speciale tuniek genaamd militaire chiton, dat was gemaakt van een sterkere en dikkere stof. Hieraan werden pantserstukken toegevoegd, zoals de borstplaat, gemaakt van gehard leer of metaal, dat de romp beschermde; en de kanen dat de benen bedekte. Het meest onderscheidende wapen van de Griekse soldaten was de helm, dat meestal van brons was en versierd volgens de status van de drager.
Make-up en sieraden
Vrouwen uit de hogere klassen waren degenen die het meest accessoires gebruikten om zichzelf te verfraaien, zoals sieraden gemaakt van kostbare of halfedelmetalen. Bovendien gebruikten ze uitgebreide make-up om hun huid witter te maken, wat werd gezien als een symbool van prestige en rijkdom.
Andere accessoires waren kettingen, armbanden en oorbellen. Enkelringen kunnen bijvoorbeeld ook een symbolische of magische waarde hebben. Tijdens belangrijke sociale evenementen, zoals bruiloften, versierden vrouwen hun lichaam met uitgebreide sieraden en droegen ze ingewikkelde kapsels waarbij linten of hoofdbanden werden gebruikt om hun haar op hun plaats te houden.
Wat make-up betreft, was het verband tussen schoonheid en een bleke huid constant. Poeders werden gebruikt om de huid een witachtig uiterlijk te geven, en rouge en lippenstift waren toegestaan bij vrouwen uit de hogere klasse.
Schoenen
Schoeisel in het oude Griekenland varieerde afhankelijk van het sociale niveau en de functie van de drager. Terwijl de boeren en de lagere klassen op blote voeten of met eenvoudige leren sandalen liepen, gunden de hogere klassen zichzelf luxe laarzen en versierde sandalen. De sandalen Gemaakt van leer waren ze het meest voorkomende schoeisel voor beide geslachten.
De rijksten droegen ambassade schoenen, gemaakt van hoogwaardig vilt en leer, terwijl acteurs en opmerkelijke personages coturnos konden dragen, schoenen met dikke zolen die verband houden met het Griekse theater.
Kapsels en hoofdtooien
Kapsels en hoofdtooien speelden ook een belangrijke rol in de Griekse mode. Mannen droegen hun haar meestal kort, terwijl vrouwen hun haar meestal lang lieten groeien, wat statussymboliek was. Linten, diademen en lauwerkransen waren veel voorkomende decoratieve elementen die bij speciale gelegenheden werden gebruikt.
Op het platteland konden mannen hoeden dragen zoals de pilo's of petasus, hoeden die het hoofd beschermden tegen de zon en meestal gemaakt waren van vilt of dierenhuid.
La mode in het oude Griekenland Het varieerde sterk, afhankelijk van de rol die mensen speelden in de samenleving. Van de eenvoudigste kleding van boeren en ambachtslieden tot de uitgebreide en geborduurde kledingstukken gedragen door de adel. Stoffen, kleuren en ornamenten maakten een cruciaal verschil bij het weergeven van de status in het oude Griekenland, en dit wordt weerspiegeld in de sculpturen en decoraties die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven.